Het terrasseizoen is weer officieel geopend.
Een tip: praat niet zo luid als je aan het tafeltje naast me zit!

“Mijne moederkesdag was ook weer om zeep.”
“Ah, hoeda?”
“Awel, ze komt mij tegen 9u wakker maken en zegt: “Mama, ge moet in bed blijven liggen. Er niet uit komen he?” Dus, ok, ik blijf in mijn bed liggen wachten. ‘k Hoor in de keuken gerommel van potten en pannen. En de deuren van de kasten open en toe gaan.”
“Ze was een ontbijt aan ’t maken of wa?”
“Ja, een ontbijt. En ik lag daar ondertussen maar te wachten en da bleef maar duren. En ik moest nochtans dringend pissen.”
“Ai.”
“Ja, maar mee zo’n dingen houdt da allemaal geen rekening, jong. Enfin, na een uur komt ze mee ne plateau de slaapkamer binnen. Fruitsap, koffie, een gekookt eitje en enen toast. En ik zei ook direct: “Past op da ge nie morst in da bedde hier.” Want mee zo’n dingen houdt da allemaal geen rekening. En zegt ze toch wel “laat het smaken, mama, tot straks”. ‘k Zeg “Hoe? Ge gaat mij hier mee da ontbijt alleen laten of wa?” “Ja, papa zei dat ik u op uw gemak moest laten.” “Awel, da is schoon. Gezellig voor de mama. Zit ‘k hier helemaal alleen op mijne moederkesdag.” Enfin, de klein is dan uiteindelijk toch op mijn bed blijven zitten. ‘k Begin aan da ontbijt, is de helft van de koffie toch wel naast de tas geklutst zeker. Maar ja, ‘k denk, ‘k ga d’er nikske van zeggen, want da kind doet da voor goed te doen. Wil ‘k daarachter aan mijn eitje beginnen, lap, nie lang genoeg gekookt. “Jamaar, legt gij mij nu ne keer uit hoe da’k da moe opeten? Da is rauw, zoetje. Het heeft ook genen zin da’k dienen toast ga beginnen doppen he?” En zo ’t één achter ’t ander. ‘k Zeg tegen de klein da ‘k dan maar mijne fruitsap alleen ga uitdrinken. Twee keer raden. Had ze nen appelsien uit de fruitmand op de keukentafel gepakt in plaats van enen uit de frigo te nemen. En ik kan zo al nie tegen fruitsap ’s morgens en zeker nie als ‘m nie fris is. ‘k Ben mij dan maar gaan wassen. ’t Was mee al diene cirque al zeker halver elf als ‘k beneden was. En ik vraag: “awel, wa zijn de plannen nog vandaag?” ‘k Zie de klein naar hem kijken. En zegt hij: “ah, ‘k weet nie. Wa wil je nog doen?” “Wa willekik nog doen? Da vraagde aan mij? Gulder hebt nikske gepland of zo? Da ontbijt was het of wa? Da is ferm. Ik dacht nochtans da moederkesdag nen DAG was en nie alleen moederkesontbijt. En waarschijnlijk verwacht ge nu ook nog da’k ga koken zeker vandaag? Awel, merci, fijne moederkesdag. Ge hebt het weer schoon gepresteerd mee ulle twee. Den dag is weeral om zeep. Fijne moederkesdag voor mij. ‘k Zal dan maar mijn badpak aandoen en buiten in de zon gaan zitten zeker?” En ’t schoonste van al is da ze daar alletwee stonden te kijken gelijk nen geslagen hond. Ze wisten wel da ze in fout waren. Hij is dan achter den noen naar zijn moeder vertrokken. En wie was er weer de ambetante? Ikke. Ah ja, want ik lig liever in mijnen hof dan mee te gaan naar mijn schoonmoeder op moederkesdag. En zo kannekik nooit iets goed doen, jong. ‘k Vraag mij soms af waarom da kik nog zoveel moeite doe.”
“Ja, ’t is waar.”

Van sommige vrouwen kruipen mijn ballen spontaan naar binnen.