Hey lieverds,

yep, we did it, met onze cobalt het hoogste punt van de eastcoast beklommen.
Superspannend, een beetje spooky, maar heel mooi. Boven op de top natuurlijk vriezekou en wind niet normaal. En uiteraard een heleboel mensen die ondanks de waarschuwingen met moeite een strandbermuda hadden aangedaan en zich dan maar genoodzaakt zagen het hondedeken uit de auto rond hun benen te draaien.
Zucht. Nog een vb van stomme Amerikanen: op de top wou iedereen natuurlijk een foto en ipv zoals wij herhaaldelijk voorstelden een doorschuifsysteem te hanteren en u te laten fotograferen door de volgende in de rij werd het daar een complete opstopping van stomme oude wijven en hun overjaarse playboys die niks anders deden dan vragen of ze ons hand moesten vasthouden. Neen, pipo, wij willem gewoon een foto!

Vanmorgen ontbeten in zo’n echte amerikaanse ‘all day breakfast’ zaak met een rosse serveerster die Darlene heette, hoe echter kan het zijn he? Morgen gaan we de berg nog eens beklimmen maar van de andere kant en in een echte stoomtrein. Cool he!

Ook cool -not- zijn de gepersonaliseerde nummerplaten die op mijn systeem beginnen te werken, de ergste tot nu toe GR8CHEF. Hoeveel overbdoige testosteron kan 1 man bevatten he… Over dat laatste hebben we nog een ander verhalen, voor Kev en Griet: het valt in de categorie BR, if you know what I mean. Cin heeft de voorbije dagen ook een paar schone forellen gevangen zoals “Mag ik eens van uwe cornichon proeven’ en ‘ach, diene kleone kan toch nog niet schieten’.

Zo, that’s all folks!

The red apple Innieminnies