Darlings,

Ons laatste mailtje vanop vreemde bodem, morgen rijdt onze Cobalt terug naar Boston en keren we huiswaarts. Met pijn in het hart ofcourse…

Wat hebben we nog meegemaakt? Niet al te veel eigenlijk, behalve met ons bloot gat in de zon gelegen 😉 We zijn op het uiterste puntje van Cape Cod, Provincetown, en al zult ge ons toch weer niet geloven, onze kust is er niks tegen hoor. Prachtige stranden en duinen, ver weg van de wereld, ruuuuuuuuuuuuuuust, alleen een paar marjetten en jeanpols on the beach, the park ranger die zijn pickup showt en het occasionele ruziende koppel gisteren. Twas weer de moeite amai, ze waren nog niet gezeten of hij was al aan het zagen dat hij naar huis wou. “It would be nice if ocasionally you would ask what I want to do, but no… Last year I had a relationship that was completely different, she wouldn’t have made me do things I dont want to…’ en zo ging dat uren door terwijl she gewoon haar kruiswoordraadsel invulde met blik op oneindig en hij na al het gezaag overschakelde op enkele uren beeld zonder klank.

Voor de rest: a very gay time, want het is hier de gay wedding capital of the country, you can imagine dat we weeral wat hebben zien passeren. Ook wel een grote teleurstelling, wij waren zondagavond helemaal klaar voor DE fameuze T-Dance, een soort vooravond gay-extravaganza op een houten platform in het water, maar tuuuuuuuuuuut, er was er geen! En op de tweede plaats waar we het probeerden, was er alleen de spreekwoordelijke twee man (welisaar in blauwe discoglittershort en groen fluo marcelleke) en een paardenkop (een butchlesbo in red sox-outfit).

Voor de rest lopen we alletwee al enkele dagen met een snotvalling en ons veelvuldig niezen levert ons elke keer enkele ‘Bless you!’s op en guess what? We ARE blessed, maar daar kunnen we voorlopig niet meer over zeggen, u zal op de foto’s moeten wachten maar a miracle did happen!

Dat zal het zo wat zijn, wij gaan nog wat zonnen, we’ll see you when we see you. May God bless you all!

Thelma and Louise