Hallo????

Wij na drie dagen zonder internet ons zoooooooo verheugd op mailtjes. TWEE in totaal astemblieft! Als we op uw systeem werken, zeg het dan gewoon he!

Anyway, om te beginnen: man, het is hier om dood te vallen van de hitte, de voorbije dagen 35 graden in de schaduw en een vochtigheidsgraad die er voor zorgt dat ge bij de minste beweging stinkt als een Alpaca in America’s Stonehenge! Daar zijn we vanmorgen geweest, maar stelde eigenlijk niet veel voor. Deze middag zijn we naar de Shaker’s Village geweest, een soort afgesplitste quakergodsdienst, iets sekte-achtig maar eigenlijk wel leuk. Daar hebben we Jerry Taylor ontmoet, very important dat we zijn naam noemen want de man zou graag enige bekendheid verwerven in Belgie, bij deze dus..

De voorbije dagen zijn we ook in de witch city Salem geweest en hebben we de battle road van de Amerikaanse onafhankelijkheidsoorlog verkend. Dat allemaal met onze supercoole voiture, een chevrolet cobalt sportmodel, eindelijk iets wat bij ons imago past.

Enkele nieuwe personen op de weirdo’slijst: de champetter van de ontbijtzaal, de matrone van de computer, de lallende wegwijzersvrouw, al de oude mensen die hier blijkbaar pas na hun pensioen beginnen te werken en last but not least: de bootvluchteling van het Concodian motel die ons een kamer in zijn luizenbal verhuurde in een tandenloze, onverstaanbare taal. De man leek op een indiaan van minstens 120 en maakte voortdurend grapjes die alleen hijzelf begreep. Daarbij keek hij alsof hij elk moment steendood kon vallen om daarna in onze kamer te komen spoken.

O ja, Cindy is verjaard, maar dat is jullie blijkbaar ontgaan, waarvoor dank 🙂 IK heb haar ontbijt op bed gebracht, maar ja, ik heb manieren natuurlijk..

We zijn nu in Portsmouth, een havenstad waar we morgen hopelijk wat van zullen zien. Dat zal afhangen van of het onweer dat is losgebroken tegen dan voorbij is.

That’s it. We moeten onze was gaan uit het machien halen, want zoals Jerry zou zeggen: Hands to work and hearts to God!

Smelly cats