Heb je soms ook het gevoel dat bepaalde songs je achtervolgen?
Een aantal weken geleden dook Dido plots overal op. In de supermarkt, op de radio, op restaurant, uit het raam van mijn overburen, …
Ik kan het aantal keren dat ik ‘White Flag’ de voorbije weken gehoord heb niet meer op mijn beide handen tellen.
En toen brak er een overgangsperiode aan… Dido begon zich stilaan te vermengen met Alicia Keys. Het leek alsof de Gentse horeca plots massaal het album ‘Songs in A Minor’ herontdekt had.
En mijn muzikaal getinte achtervolgingswaanzin werd helemaal gevoed toen ik vorige week in de Carrefour rondliep en plots ‘Don’t Forget Me’ van Way Out West hoorde. Let me tell you, dat nummer is écht niet bekend hier. Ik had er zelf pas een dag eerder een flard van gehoord in een oude aflevering van Grey’s Anatomy.
Daar sta je dan in een alles behalve juiste setting – de Carrefour of all places – en je hoort net dát liedje. Ik wou iemand vastklampen. Om mijn verwondering op zijn minst te kunnen delen. Of om hem of haar nu eindelijk eens te laten toegeven dat The Truman Show echt bestaat. Meer nog, ik weet zelfs hoe de soundtrack klinkt: Dido, Alicia Keys & Way Out West.