Flirten is namelijk een mes dat aan twee kanten snijdt. Het doet wonderen voor je zelfbeeld en je lichaam produceert er endorfines van waardoor je je high gaat voelen. Maar om te kùnnen flirten moet je goed in je vel zitten, je brein moet fit zijn, je tentakels moeten de buitenwereld kunnen afspeuren naar mogelijke flirtbuddy’s en je moet emotioneel stabiel zijn, zodat je hun signalen juist interpreteert.

Als je je goed voelt, kan flirten voor een serieuze egoboost zorgen. Als je je niet goed voelt, is er geen beginnen aan. Bij mij in elk geval niet, de twee zijn recht evenredig met elkaar verbonden. Mijn flirtvermogen is dé graadmeter voor mijn gemoedstoestand. En sinds gisteren is de druk op dat metertje aanzienlijk toegenomen. Het is verbazend wat een slaapmarathon en de grote kuis met een mens kunnen doen.

Flirten staat voor mij wel ver af van het geven en krijgen van flauwe complimentjes over je uiterlijk of je outfit. Dat valt eerder onder elementaire beleefdheid of standaard vriendelijkheid. Als ik het over flirten heb, dan bedoel ik iets wat ik het liefst omschrijf als “mindfucking”. En dat mag je vrij letterlijk interpreteren: ik zie flirten als sexy gymnastiek voor de geest.

Net zoals bij andere turnoefeningen is het van extreem belang een goeie partner te kiezen. In dit geval dus iemand die soepel van geest is. En eerlijk gezegd zijn ze niet zo dik gezaaid, de mannen die intelligent, grappig, charmant en sexy zijn en ook nog over genoeg zelfrelativering beschikken om te begrijpen dat flirten flirten is en geen open invitatie tot sex. Laat staan een liefdesverklaring.

Mijn suggestieve opmerkingen, dubbelzinnige vragen en niet zo toevallige aanrakingen betekenen dat ik de man in kwestie leuk vind, dat ik graag in zijn gezelschap vertoef, dat ik me op mijn gemak voel bij hem, dat ik hem als een vriend beschouw en misschien zelfs dat ik hem aantrekkelijk vind. Hell, ik wil zelfs toegeven dat het in de juiste tijd van de maand of met voldoende alcohol in mijn bloed, uitzonderlijk wel es betekent dat ik gewoon goesting heb en geen neen zou zeggen tegen een vluggertje.

Maar wat het zeker NOOIT betekent, is dat ik verliefd ben. Integendeel! Als ik verliefd ben, klap ik dicht, ik word verlegen en zenuwachtig in zijn buurt en mijn anders zo uitgebreide woordenschat wordt herleid tot een soort gestamel waar niet veel meer uit op te maken valt dan: “Euh… ja… of neen… ik weet het niet…”, gevolgd door een wanhopige zucht en een vernederende aftocht naar de uitgang, de toog of de dichtstbijzijnde kamerplant om me achter te verstoppen.