Was vanmorgen aan het dollen met mijn bedgenoot toen die met een mengeling van amusement en gespeelde verontwaardiging zei: “Kijk, het is toch onvoorstelbaar, amper het bed uit en ze is weeral naughty”. Mijn ogen lachten even hard als de zijne, toen ik me als een wulpse filmdiva achterover gooide en kreunde: “Ik ben ALTIJD naughty, wist je dat nog niet?”
Nu ik er zo een paar uur over nagedacht heb, besef ik dat het eigenlijk nog waar is ook. Soms probeer ik me wel eens een tijdje te gedragen zoals mijn leeftijd het voorschrijft, maar ik hou het nooit lang vol. Meestal vind ik volwassen toch maar een mooi woord voor saai. En ik ben veel dingen, maar al zeg ik het zelf, saai is er niet één van. Ik denk dat ik altijd al de verpersoonlijking ben geweest van de ergste nachtmerrie van elke ouder. Een roekeloos kind dat op zoek naar avontuur telkens in de meest onmogelijke situaties terecht kwam. Dat alles wou weten, zien, voelen, ruiken, proeven en zélf van dichtbij meemaken. Tijdens mijn uitstapjes viel ik van de tafel, de trap, het balkon, de glijbaan, het klimrek en de schommel. Later uit touwladders, bomen en dakgoten. Avonturen die 4 keer resulteerden in een gegipste enkel en littekens opleverden in voorhoofd, slapen, rechterduim, linkerhand, linkerelleboog en rechterknie. Voor de rest ben ik er redelijk ongeschonden uitgekomen. Van mijn ouders weet ik het niet. Er is in de loop der jaren niet zo gek veel veranderd. Ik vind dingen die niet mogen, nog altijd leuker dan dingen die wel mogen. Uit de psychologische test die bij mijn journalistenexamen hoorde, bleek dat ik een soort ongeneeslijke afwijking heb, die er op neerkomt dat ik leef in de veronderstelling dat regels bestaan om ze te overtreden. Sinds dat officieel is vastgesteld, voel ik niet langer de nood om er nog iets aan te veranderen. Het IS zo. Ik ben een onverbeterlijke flirt, een plaaggeest, een stout kind, een rebelse puber en een nieuwsgierig aagje. Ik heb teveel fantasie om binnen de lijntjes te kleuren. Ik ben te eigengereid om me neer te leggen bij de heersende normen en waarden. En ik heb te weinig inzicht in de zakelijke kant van het leven om mijn plezier er door te laten vergallen. Of dat goed of slecht is, weet ik niet. Maar tot ik daar achter kom, zet ik mijn ondeugende tocht gewoon voort. Onder prikkeldraden en over afsluitingen, door deuren met “enkel voor bevoegden”, naar verboden stranden en illegale feestjes. Op zoek naar dat ene onverwachte, dat het allemaal de moeite waard maakt. En ja, ik val nog geregeld onderweg. Op de vlucht voor de ordediensten, van zattigheid over mijn eigen voeten of van blinde passie voor foute mannen. Maar ik heb het er voor over. Je kan beter spijt hebben van iets wat je hebt gedaan dan van iets wat je niet hebt gedaan. Dat en zoveel andere belangrijke levenslessen heb ik geleerd van mijn grote voorbeeld. Mijn GSM zingt haar tijdloos lied. Pippi Langkous rules. Always.
Kevin De Geest 