Net terug uit Tienen. De slotavond van Suikerrock mee gaan vieren. En natuurlijk heb ik daar weer harde (en zachte) bewijzen van.

Even melden trouwens dat ik Craig David best een fijne mens vind. Lees: geen gevaar dat hij per ongeluk uit mijn bed zou rollen ’s nachts (gesteld dat hij er al in zou willen gaan liggen, na mijn spontaan verzoek). Maar toch blijft het mij verbazen hoe zulke wereldsterren wereldvreemd gehouden worden. Vlak voor de komst van Craig moest de hele backstage namelijk ontruimd worden. Want stel je voor dat Craig met een gewone sterveling als mezelve in contact zou komen. Of erger nog, dat een gewone sterveling als mezelve naar Craig zou stappen en vragen: “hey, Craig, it’s for the following… would you like to come and sleep in my bed with me and all… no worries I wouldn’t let you roll out of it and all… what do you think of it? huh?”.
Het blijft een gemiste kans. Voor hem.