Wat is Gent toch een inspirerende stad.
Ik hoorde het mezelf vandaag tijdens het joggen weer ontelbare keren denken.
De lente doet de meest gekke dingen met een mens.
Ben thuis gekomen met een hoofd vol ideeën en een buik vol vlinders.

De boekentoren, springt op de meest verschillende plaatsen in de stad in het oog.

Aan de voorkant van deze huizenrij ligt mijn drukke straat (of beter: het verlengde er van). Maar dat de wereld lekker druk blijft verder draaien, daar merk je hier niks van.

Kijk, vrienden, dat bedoel ik nu als ik het over Simpsonwolken heb. Vooral niet verwarren met Wittekerkewolken. Die zien er helemaal anders uit.

Tree-huggers aller landen: this is the place to be!

Unfinished Sympathy (Massive Attack), Ordinary Morning (Chicane) of Trip On Love (Abra Moore) op je MP3-speler en dan dit uitzicht… (en terwijl ik het neertik, flitsen er nog minstens 30 andere nummers door mijn hoofd)

Everything’s fading…