Na de vreselijke ‘spam bomb’ van vanochtend moest ik mijn agressie toch ergens op kunnen afreageren?
Shoppen! Het geld dat ik er door gejaagd heb in een uur tijd… Trust me, it wasn’t a nice sight. (a look inside my head: zou het woord koopwoede te maken hebben met het afreageren van woede door allerlei dingen te kopen?)

En nu we het toch over shoppen hebben. Ben jij ook al slachtoffer geworden van ‘de valse kortingpsychologie achter de Visa-bonnen’?
Ken je de spaar & pluk-actie van Visa? Neen? Wel, laat ik ze even kort schetsen: elke keer je met je Visakaart 25 euro uitgeeft, krijg je een punt. Als je 5 punten verzameld hebt, dan krijg je een cadeaubon van 5 euro. Tof! Al zijn er een paar addertjes.

Addertje 1: Stel dat ik een wagen koop van 25.000 euro en ik betaal met mijn Visakaart, dan krijg ik toch maar 1 punt voor deze aankoop (en de mededeling ‘saldo ontoereikend’). Vind ik al een beetje vals. (a look inside my head: wat als ik nu aan de autoverkoper vraag om mij het hele bedrag met mijn Visakaart, maar in schijven van 25 euro te laten betalen? Ok, dat gaat efkes duren, I know.)

Addertje 2: De plaatsen waar je de cadeaucheques kan inruilen zijn niet echt sprankelend. Om wat voorbeelden te geven: Plopsaland, Walibi, Bellewaerde, Mothercare, ModeMakers, Kwantum, Van Gastel (niet Rony, of toch in ieder geval niet die Rony)… . Ok, ik geef toe dat Habitat, Inno & Standaard Boekhandel nog wel iets hebben.

Addertje 3: Je kan je bon pas inruilen als je minstens 25 euro uitgeeft in de winkel in kwestie en het restbedrag betaalt met Visa. Hoef ik je uit te leggen dat ik altijd net geen 25 euro heb? Resultaat: je koopt ‘iets’ extra om toch aan die 25 euro te komen.

Addertje 4: Iedere winkel heeft natuurlijk ook nog een lijstje ruilvoorwaarden op de achterzijde van de bon laten drukken. Dat je ze niet mag combineren met andere kortingen tot daar aan toe. Maar dat ik in de Inno te horen krijg: “sorry, meneer, maar die zijn enkel geldig op kledij, lingerie & huishoudlinnen”… Uhm, WTF? Daar sta je dan met een mand vol Clinique-producten en je winnersmentaliteit (“yes, ik kan hier minstens 6 Visabonnen voor gebruiken”). En zeg nu niet: “je had je producten bij Planet Parfum (een ander deelnemend verkooppunt) moeten kopen dan!”. Want daar hadden ze de M-lotion niet meer. En het was dringend!
Ander voorbeeld. Je kan ze ook inruilen bij Belcompany. Dan maak ik me al gauw de bedenking: ah cool, als ik een nieuwe gsm van pakweg 250 euro koop dan kan ik 10 bonnen gebruiken en zo 50 euro uitsparen. Nope, sorry. De kortingbonnen mogen enkel gebruikt worden bij de aankoop van ‘accessoires’. Sorry, die gsm met Swarovski-kristallen noem ik een accessoire. Of zijn er effectief mensen die daar mee bellen?

Maar ik moet de marketingjongens achter deze actie wel een pluim geven. Want uiteindelijk zijn ze (bij de opstart van de actie) in hun opzet geslaagd. Je eerste reflex is namelijk je Visakaart meer te gebruiken (om te tanken bijvoorbeeld). Dat bleek ook uit de cijfers van Visa. Maar je werkt mee aan die Visacijfers tot je merkt dat je met de bonnen eigenlijk maar weinig aan kan. Tenzij meer geld uitgeven dan aanvankelijk je bedoeling was. En daar dankt deze hele uitleg ook z’n naam aan: ‘de valse kortingpsychologie achter de Visabonnen’. Ze geven je de indruk dat je bespaart. Terwijl dat helemaal niet zo is.
Want als ik nu bijvoorbeeld in de Hema iets wou kopen (met kortingbon), dan keek ik natuurlijk effe of ik wel voor minstens 25 euro in mijn mandje had liggen. Ah ja, anders kon ik mijn kortingbon niet gebruiken.
En als ik ging tanken (en ik wou een punt sparen), dan moest ik er natuurlijk voor zorgen dat ik ‘m voor minstens 25 euro volgooide, want anders zag ik een spaarpunt aan mijn neus voorbij gaan. Clever. Zowel Visa als de kortingleveranciers winnen er bij.

Vandaag gaat inderdaad de geschiedenis in als de dag waarop Kev zich realiseerde dat niet alles in het leven fair georganiseerd is. (a look inside my head: ik heb dat precies nog al eens gedacht) En dat goeie bedoelingen op het tweede zicht niet langer goeie bedoelingen zijn. Ik voeg Visa toe aan het lijstje fakers-die-me-de-indruk-geven-dat-ik-ooit-miljonair-kan-zijn-zonder-dat-ik-daar-veel-moeite-voor-moet-doen. Visa krijgt een plaatsje vlak onder Win For Life, Euromillions en de man uit Zaïre die me om de 2 dagen een mail stuurt met de mededeling dat ik het groot lot gewonnen heb.

En nu moet ik er vandoor. Ik ga uit eten. Voor minstens 50 euro. En de rebel in mij weigert om met Visa te betalen.